18 Ocak 2017 Çarşamba

YANSIMALAR

 
 
Yalancı mevsimler... Zamana kızmamak elde değil; zaman en suçsuz olanımız olsa da daima ona kızarız. Hiç durmadan devam etmesini kimi zaman acımasızca bulurken kimi zaman da olduğumuz yerden kıpırdayamamış hissi edindirmesine kalpten gelen bir kırgınlıkla tanımlayamadığımız sözcükleri sıralarız. Düşünmeyiz aslında bulunduğumuz hayal dünyasında; düşünmek, kabullenmek istemeyiz. Onun en masumumuz olduğunu. Eninde sonunda geçip gideceğini. Yaralarımızı sarmak ne onun görevidir ne bizi dinlemek. O, sadece yorgun bir şekilde görevini yapacaktır izin verildiği sürece. Düşünüyorum da büyümenin güzel tarafı bu daha az suçluyor insan. Daha çok da anlıyor. Anladıkça artan insan yükü ağırlığı az da olsa hafifliyor. Kalp kırgınlıklarını birer cam gibi yansımadan ibaret olduğunu anlıyor. Sevmenin güzelliğinde kaybolmak istiyor. Yine de bir gerçek var ki yaşam varsa umut var umut varsa hüzün var. Yaşamak tüm zıtlıklarına rağmen var ve bunu kabul ettiğimiz anda gerçek pişmanlıklarımızla barışıyoruz. Geçenlerde bir müzik kutusuna rastladım. Eski alışkanlıkları seven ben hep bir müzik kutumun olmasını istediğimi hatırladım. Büyüdükçe insan istediklerini unutmuyor yalnızca onları zamanı geldiğinde yeniden hatırlıyor. Büyüdükçe bir pikap istemem gibi. Uzunca bir süre dinledim, dinledim ve dinledim. Lakin almak içimden gelmedi bir türlü. Sanki alırsam o büyü bozulacak gibi. İsteğim bir anda kaybolacak o anda değersizleşecek gibi. Bir şey daha fark ettim. Almaktan çok birinin bana hediye olarak almasını istediğimi. Tuhaf bir duygu, çocukluktan kalan. Eğer değer veriyorsam, değer verdiğim eşyaları ölümsüzleştirmek için sevdiğim insanların bana hediye etmesini isterim. Sarı sayfaları olan belki de yıprandığı için koptu kopacak kapağı olan bir kitap, ilk sayfasına not düşürülüp bir daha ellerin uzanamadığı bir defter gibi. Anlamları büyük olan üzerinde saatlerce düşünülmeye dokunmaya kıyılamayan eşyalar... Zamanın tüm etkileri üzerinde olan eşyalar.   
Adana sonbahar görünümlü kışını yaşamakta. Evimizdeki bu parkı seviyorum. Gelip geçtiğim yol üzerinde olan bu park insanı düşüncelere sevk ediyor. Birkaç dakikalığına dahi olsa zihnen dinlenmeyi sağlıyor. Şehrin sesli sessizliğinde gülümsemeni sağlıyor. Ağaçların; yapraklarının kendilerini terk ettiğini görmelerine rağmen nasıl da ayakta durduklarını ve kuşlara ev sahipliği yaptıklarını görmek yüzlerdeki tebessümün sebebi oluyor... Tıpkı bir sevgi yansıması gibi...

7 Ocak 2017 Cumartesi

KOZMETİK ALIŞVERİŞİ

Klasiktir değil mi biten bir yılın ardından geçip giden yılı düşünmek... Aslında çift sayıları her zaman sevmişimdir.2010,2012,2014 benim için oldukça iyi geçtiği için mi yoksa bir şeyler karışıklıktan çıkıp noktaları gördüğüm için mi bilemedim. Dönüp baktığımda görüyorum ki sevdiğim bu çift sayılı yıllarda oldukça zorlanmışım da! Zorluklar garip bir şekilde hafızamın en güzel köşesinde yer edinmiş. Demek ki neymiş eğer virgül sonrası ardınca gelen cümle noktalanıyorsa insanın üzerinden bir yığın yük kalkıyormuş.  Biraz geç kaldım bu yazımı yazmakta. Çoktan 2017 geldi ve bir yolcu misali ilerliyor. Yazmaya elim bir türlü gitmedi. Bugün ama yazımı tamamlamaya karar verdim. Bir şeylerin noktalanıp büyük harflerle başlamaya ihtiyacım var sanırım. Yeni kitaplar okuyabilmek için elimdeki kitapların bitmesi sınavların bir sonuca varması için öğrenmem gerekenleri öğrenmiş olmam gerekir değil mi!
Evet gelelim indirimlere... Yılbaşı indiriminde bir şeyler almadan olmazdı değil mi! Fakat ben çok azına yetişebildim. Özellikle İnstagram'da Migros indirimi duyduğumda hemen gitmek istedim. Ancak indirimin sonuna yetişebildim sanırım ki çok az ürün alabildim.
Nivea'nın ürünlerini ve bir tane de vazeline alabildim.
 Köpük ablamın tavsiyesiydi. Kullanmaya başladığımda hoşuma giden gül kokusu cildime ferahlatıcı bir etki verse de yağlı ciltler için olanı kalmadığı için kuru ciltler için olanından almak zorunda kaldığımdan mıdır bilinmez istediğim etki için biraz daha kullanacağım sanırım.
Nivea'nın büyük kremi  ikili satılıyordu bu arada. Krem almayı gerçekten çok seviyorum. Vazeline de krem olarak görmemiştim. Elime aldığımda aleo veralı olması dikkatimi çekti ve hemen almak istedim. Ancak kış ayları dolayısıyla sıklıkla kullandığım bu kremi; hiç ama hiç sevmedim kokusu dışında. Hiçbir etkisi yoktu ve  içerisinde ciddi bir eksiklik var gibi hissettirdi. Migros'tan birçok ürün almak istedim ancak çok fazla ürün yoktu. Sıkı Migros indirimi takipçileri var anladığım kadarıyla.  Bee beauty ve Himalaya Herbals da Gratis'ten aldığım ürünlerdi. Güzel kokusu olan temizlik ürünlerini seviyorum gerçekten. Henüz deneme fırsatı bulamadım bu iki ürünü. Maybelline Eraser Eye ise biraz kirli görüldüğü için kusura bakmayın (alır almaz bir heyecanla hemen denedim). Kapak kısmını anlamam hemen olmadı ne yazık ki, kullanmak istediğimden çok daha fazla çıktığı için yüzümdeki bir kaç sivilceme de uyguladım. Cildimdeki kapatıcılık hissini sevdim. Ancak şunu söylemeliyim ki belirgin bir şekilde göz altı problemi yaşayan bir insan değilim. Çok azı bile beni istediğim günlük kullanıma uygun hissiyatını verdi.
Şimdilik yorumlarım bu kadar. Yorumlarınızı sizlerin de bekliyorum. Büyük harflerimizin umutla başlaması dileğiyle...

25 Aralık 2016 Pazar

Kitapların Dünyası

Bu ara en iyisi kitapların dünyasına sığınmak... Anlamak en çok da anlaşılmak için. Önce insan kendinden başlamalı tanımayı dünyayı en çok da vicdanını yoklamalı. Vicdan bizimle birlikte doğarken unutuyoruz kendimizi katılaştırdıkça... Çeşitli bahaneler üretiyoruz sevgisizliğe. Ürettiğimiz her bir bahaneye de en çok biz inanıyoruz sonrasında. Öyleyse en çok kitapların dünyasına sığınmalı böyle zamanlarda. En azından benim düşüncem bu şekilde. 
Düzenli olarak hediye alan birisi değilim aslında. Hatta hediyelerimi çoğu zaman ben söylerim şöyle olsa böyle olsa diye. Yanı sürprizler pek olmaz hayatımda. Ancak kitap hediyeleri benim için çok önemlidir. Onlarda samimiyet olduğuna inanırım. Gerçek bir samimiyet. Bu alışkanlıktan da öte bir düşünce sanki. Neyse bu iki güzel hediyeden bahsedeyim en iyisi. Bu ay çok şikayet ettim şimdi ise sadece anlatmak istiyorum. Nermin Yıldırım'ın Unutma Dersleri kitabı beni tesadüfen bulmadı aslında. Bir yazı okurken yazının sonu unutma dersleri alıntısıyla bitirilmişti. Çok dikkatimi çekmişti. Yanlış hatırlamıyorsam eğer "aptallık, aptal olmadığına inanmakla baslar" diyordu. Bir an için gerçekten durup düşündüm. O kadar çok kibirli olabiliyoruz ki kimi zaman görmüyoruz. Kendi yara berelerimizden bahsederken çoğu zaman alışkanlık oluyor. Hiç size oldu mu bilmem ama bana çok sık oldu. "Boğazım çok ağrıyor ; sorma benimde başımda bir ağrı var sanki beynim çatlayacak. Yorgunum tabi ondanla başlayan ardı arkası şikayetler." Sanırım şikayet gibi geliyor karşıdaki insana ve ondan da sana gelen dönüt şikayet etmeye hakkın yok bak ben daha kötüyüm. Bu da bir çeşit bencillik ve kibir gibi  gelmiştir. Oysa duymak istenilen söz yalnızca iyi olacaksın sözüdür. Ama gelmez. Anlamlı bir sözdü bu yüzden..
Gelelim Unutma Dersleri' ne...Görünen ile görünmeyen yada görmek istediğimiz arasında ince bir çizgide yürüyen yazar çok süslü cümleler kurmamış anlatmak istediğini kahramanın dilinden sade ama akıllarda kalıcı bir şekilde anlatmış. Bu kitap bende farklı bir etki yarattı. Vay be ifadesini kullandığım yerlerin hemen ardından kızdığım o kadar çok yer oldu ki. Eskiden okuduğum kitaplar üzerine notlar alamazdım. Kıyamaz, hakaret gibi gelirdi yazara. Fakat şimdi tamamen farklı düşünüyorum. Aldığım notları sayfalarda gördükçe değişen beni görmek hoşuma gidiyor sanırım. Bu kitapta aldığım notlar elbette ki oldu 
"Herkes normal bir ben acayip; herkes iyi bir ben kötü belki de dünya galaksimizdeki en gereksiz yerdi..." 
Bu alıntıya yıldız koymuştum 😊 Kitabın kısa özetine gelince ise;
Bir aldatma üzerinde duruluyor ilk bakışta düşünülse de aslında kadın karakterin iç dünyasına ve yaşadıklarına doğru bir yolculuk bu kitap. Kocasını  aldatan karakter unutma dersleri almak için bir merkeze gidiyor ve bu dersler sırasında çok daha farklı şeyler fark ediyor hayatında. Kadın bir bankacı bu arada ama çocukluğunda trawma geçirmiş meğer...Bir şekilde unutan beyni hayatında o kısmı  boşluk bıraktırmış. İkinci kez unutma da bu aldatma sırasında olmuş. Yanı hayatta aslında görülen şeyler görüldüğü gibi olmayabilir, formu üzerinde duruyor.
Diğer kitap; Matmazel Noralya'nın koltuğu... Çok uzun zamandır okumak istediğim ve kafamda çok farklı tasvir ettiğim bir kitaptı. Ama yine de iyi ki okudum dedim. Ferit karakterinin düşüncelerindeki yorgunluklarını aslında hezeyanlarını yazar gerçekten iyi aktarmış. Uzunca bir süre Matmazel ne ara bu hikayeye katılacak diye bekledim sanırım. Lakin güzel bir yer de bağlandı . Peyami Safa gibi büyük bir yazarı eleştirmek haddim olamaz ama onun tarzının gerçekten polisiye roman olduğunu düşünüyorum. Kimi yerlerde uzun tasvirlerini bir anda kesip olaya odaklanması kimi yerlerde ise tam üzülecekken dur bir dakika başka bir durum var dedirtmesi sanki beni kitapta konuşturdu. Güzel bir kitaptı. Ancak Matmazel in hikayesi üzerinde durduğu kısımda Ferit'in hislerini gerçek manada anlayabilsem sanki daha iyi olurdu dedim. Sonunu ise bize bırakması Peyami Safa'nın okuyucularına olan güveni gösteriyor sanırım.
"Delilik şüphesiz aptallık iyidir. Delilik var olmuş bir zekanın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekanın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı 
 Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok" 
Ne garip iki kitapta da aptallık ile ilgili kısımları not almışım. ☺️ Biraz doğaüstü olayları seven biraz anlamak biraz da aslında ile başlayan cümleler kurmak isterseniz eğer bu kitabı okuyun derim.
Şimdilik yorumlarım bu kadar 2017 ye çok az kaldı. Umarım uğurlu bir yıl olur. Eğer çok sevdiğiniz birileri varsa hayatınızda onlara kitap hediye edin. Kitaplar tükenmez ve unutulmazlar çünkü... 

6 Aralık 2016 Salı

HAYAT ÇEMBERIMIZI KIRMAK HAKKINDA


Bir rüyadan uyanmak ne kadar zor olabilir ki...Beş yıl önce bu soruyu bana sorsalardı eğer bambaşka cevaplar verirdim. Şimdi ise daha bir başka. Aynı rüyayı defalarca görmüşseniz ne cevap verirsiniz? Bugün bilgisayarımı kırmayı dilerim. Hakikaten gözlerim kör oluncaya kadar yapmak zorunda olduklarımı yapmak zorunda mıydım? Unuttuğum bilgisayar programlarını hatırlamak, düzenlemek ne kadar zor olabilirdi öyle değil mi! İnsanların gözlerinde gördüğüm artık bitsin. Bitmesini ben herkesten çok istiyorum. Sınavlara girmemeyi iyi bir işim olmasını bende istiyorum. Siz siz olun yüksek lisans yapacağınız bölüm ve okulu iyi seçin. Aslında ne olmak istediğinize dair kararınızı sadece kendiniz için verin. Yoksa hayat çemberimizi kırmak pek de kolay olmuyor. Cesaretinizi topladığınız anda her daim bir şeyler çıkıyor çünkü. İyi insanlarla karşılaşmayı özledim. Boş değil dolu insanlarla karşılaşmayı özledim. Malum işsizlik zamanları hayat öylesine rutine biniyor ki...
 Geçen hafta bir diyalog sırasında aklıma gelen sözler bugün yankılanıyor. Hayatta seçme şansın varsa fark etmez diyemezsin. Bu haksızlığı kendine yapamazsın. Eğer ki sana o şansı veren sunmuşsa elbette ki vardır bildiği. Bu yüzden seçeneklerini değerlendirmelisin. Diyalog başlangıcı oysa ne içersin çay mı kahve mi sıcak çikolata mı sorusuydu. 
Tercih etmiştim. Kahve içmeyi tercih etmiştim. Keşke hayatta diğer kararlarımda da hatta tercihlerimde de istediğim şekilde karar verebilsem. Kalbimin sesini dinleyebilsem. İnsan büyüdükçe kalbinin sesinden daha bir uzakta kalıyor sanki...

28 Kasım 2016 Pazartesi

YVES ROCHER KOZMETİK ALIŞVERİŞ

YVESROCHER KOZMETİK ALIŞVERİŞ


Sayfalarca yazabilirsiniz değil mi burçlar, kokular ve karakterler üzerine...Neden bilmem bu üçünün de birbiri ile fazlasıyla ilişkili olduğunu düşünüyorum. Aslan burcu olarak belirli alışkanlıklarım ve vazgeçemediğim sanki asırlık eşyalarım var. İki gün önce hiç aklımda yokken elimde fotoğraflar da bulunan ürünlerle eve geldim. Gerçi birisi hediyesi oldu iki ürününde neyse. Yves Rocher gerçekten sevdiğim bir marka. Belli başlı ürünleri var benim için, vazgeçemediğim... 
Siyah göz kalemi benim vazgeçemediğim bir makyaj malzemesi fakat köklü değişiklikler için bir yaş daha almam gerekiyor sanırım..😊 O yüzden kahverengi göz kalemi benim için biraz hafif bir değişiklik olsa da değişiklik değişikliktir değil mi? 

Birçok markanın siyah göz kalemini kullanmış birisi olarak Yves Rocher siyah asansörlü göz kaleminden oldukça memnunum bu yüzden yine bu markanın göz kalemini almak istedim. Ancak ne yazık ki asansörlü göz kalemi yoktu fakat yine de almak istedim. Yves Rocher kart sahibi olarak bu aya özel yüzde otuz indirim indirimim olduğunu öğrenince de hemen aldım.(18 TL indirimi göz kalemi) Koku konusunda fazlasıyla hassas olduğumu söyleyebilirim. Bu yüzden yeni koku keşifler konusunda daha cesurum sanırım. Fakat eve gelince pişman olup ablama hediye ettiğimi saymazsam tabi..
 İki kozmetik ürün arasında elim gidip durdu özellikle evde, almadığım diğer ürünün pişmanlığını yaşadım. Sanırım hafif fakat kalıcı kokuları daha çok seviyorum. Diğer ürün kiraz çiçekleri kokusuydu biraz da ekşi bir ruhu vardı sanki. Çocukluk alışkanlığı mi bilmiyorum eksi elmalar, eksi erikler, kiviler baharatlı kokular fakat kendini fazla fazla belli eden şekilde olmadan... 
Yazımı yazarken aklıma geldi eğer sizde benim gibi iseniz zara da armut kokusu baskın olan bir koku vardı oldukça beğenmiştim ama sadece tester vardı. Alamamıştım. 
Almak istediğiniz kokuları mutlaka testerlerını kullanıp biraz gezip kalıcılığını tartmak gerekiyor. Teninizde duruşu Ancak o zaman anlaşılıyor. Benim aldığım ürün bana uymadı. Ancak hediyeleşmek güzeldir değil mi ablam oldukça beğendi.(İndirimli 55 TL) ve klasik her alışverişte bir hediye ile evlerimize gönderen Yves Rocher hediyesi bu sefer vücut losyonu idi. Bakalım memnun kalacak miyim? Kahverengi göz kalemini bugün kullandığımda oldukça kullanışlı bir urun olduğunu gördüm. Koyu kahve siyah rengi çağrıştırsa benim gibi tam kahverengi olmayan sarıya dönük bir kahverengi göz renginiz varsa memnun kalacaksınız bence. Yorumlarınızı bekliyorum güzel günlerinizde yepyeni ürünlerinizi kullanırken tebessümlerle anılarınızı anın..

10 Kasım 2016 Perşembe

GÜNLÜK

TOROSLAR

    Yeterince hatırlıyor muyuz? Ya da yeterince anımız var mı ... Çocukluk çok mu gerilerde kaldı sahi yada biz fazla mi büyüdük? Anılarımız düşlerimize karışırken mi unuttuk umutlarımızı ve gerçekleştirmek istediklerimizi. Bazen hayatımızı bir trene benzetiyorum. Geçtiği her durakta bir artarken bir azalmasına rağmen izin verildiği ölçüde devam edecek ve son durağına vardığında ise arkasındakileri unutmuş gibi yaparak usulca selam alacak bir tren. Geçenlerde arkadaşım bana sorduğunda bu soruya önce cevap verememiştim. "Sahi yorgunluk yaşla mi olur ...20'li yaşlarımızda bu yorgunluk örtüsü neden hiç kalmıyor ki?" Aslında soru değildi biliyordum. Bir çeşit yanılsama idi. Aynalarda bulduğu yüze gerçeği söylerken ki yanılsaması. Haklı mıydı emin değildim ama yoranın insanlar olduğuna şüphem yoktu. Hayat aynı hayat insansa yorandı.
      Geçmiş kelimesinin manasızlığı kafamda yankılanıyor geçen yıllar miydi yoksa unuttuklarımız, düş kırıklıklarımız mıydı emin olamadım. Lakin düş kırıklıklarının yorgunluklar üzerindeki etkisi hakkında saatlerce konuşabilirim biliyorum. Notlarım sayfalarca dolu... 
Aynaları bu yüzden seviyorum ne kadar çok kendimizi inandırmaya çalışsak da bir şekilde kendi gözlerimizden vererek görüntüyü anlamlandırıyor. Hatırlamak yorar diyorlar keşkeler insanı yıpratır diyorlar aslında nasılsın kelimesini sormaktan muzdarip olan insanlarımız cevaptan çok cevabın ağırlığından korkuyorlar. Biliyorlar ki cevaplar karşıdaki insanın samimiyetine göre olacak belki de asla doğru olmayacak. Bu yüzden sıkıntı anlatmakla başlıyorlar basit sıkıntılar. Otobüsün kalabalığı hayatın pahalılığı ya da maddesel her şey.... Derinlerdeki hüzünlerini göstermektense kaçınıyorlar.  
    
    Sanki yaralar gösterildikçe zayıflıklar ortaya çıkacakmış gibi bir his. Oysa insanı yoran bence yaraları değil. Eninde sonunda alışılıyor çünkü. Bence soruların cevapsızlığı yoran. Gerçek olmayan kelimelerin mutlulukla ilgili sözleri gibi. Samimi insanları severim. Çocukluk hayallerini hatırlayan insanları da. Alışkanlık insaniyim çünkü. Odamdaki eski saatin bile değişmesi 10 yılımı alırken hayallerini unutan ben umutlarının baki kalmasını diliyor. Kış mevsimi belki de bu düşüncelere yöneltiliyor. Sahiden de ben yaz insaniyim... Bir mevsim ve bir mevsim sonrası güneşin sıcaklığı alıştığım havayı da getirecek inanıyorum. O zaman öylesine iste kelimelerinin yerini başka kelimeler alacak. Samimi sorulan her soruya saatlerce kelimelerimi harcayacağım. İnanıyorum...

1 Kasım 2016 Salı

AY SONU İNDİRİMİ

ZARA PARFÜM

İndirim zamanı... Geçen hafta nasıl geçti sahi? Şimdi düşünüyorum da iki kına arası koşuşturmaca ve bir suru zihin kalabalığı. İşsiz olmanın en güzel yanı da bu sanırım hafta yoğun geçince farklı bir sevinç oluyor. Daha sonra güzel kına hediyeleri ile ilgili bir yazı yayınlayacağım. Hediyelerde mutlulukların, karakterlerin yansımaları var onların güzel esintilerini yazacağım... Neyse gelelim biz indirimlere. 
Pazar günü Watsons'a uğramadan olmazdı. Kozmetik alışverişimi indirimli şekilde yapmak istedim. İndirim mesajlarının inanılmaz bir etkisi var kabul ediyorum. Aldıklarımın bir kısmı hakkında hemen yazmalıyım dedim. Öncelikle Rimmel London transparan pudra 11 TL gibi oldukça uygun bir fiyatı vardı almak istedim. Ablam kullanmış çok memnun kalmıştı ben de çok fazla denemek istedim. Aslında alma amacım kullandığım ürünleri sabitlemek. Kullanım sonrası izlenimlerini yayınlayacağım. Zara Rose parfüm de ikili olarak satılmakta olan bir ürün. Sevdiğim bir urun ara ara mutlaka aldığım hatta. Hafif bir koku tavsiye ediyorum. Benim gibi BB ve CC kullananlar için fondötene geçiş biraz zorlu olabiliyor. Ama ürünü tanıtan bayana aldandım mı bilmiyorum ama ürünü incelediğimde az da olsa koruma faktörü , su bazlı olması ve ince dokusu şimdilik hoşuma giden sebepler. Fiyatı da 30 TL idi. Şimdilik bu kadar yazım diğer yazılarımda görüşmek üzere;
Yorumlarınızı bekliyorum...