Kararsız Karalamalar

Zamanı durduralım sonrası için

 uygun bir yerde inelim ve geçmekte olan hayatımızı seyredelim. Kaç mevsim sonrasına söz verdiğimizi unutmadan...Şubat ayı çok hızlı geldi ve çok hızlı da gidiyor. Yapacak yığınla işim, düzenlenecek bir dolu kitaplar var. Kitap hediye etmeyi seviyorum. Sanırım bu duygunun da zamanı var ve geldi. Bazı kitaplarım öylesine kıymetli ki kimsenin dokunmasını dahi istemeden bir rüya gibi izlerim onları ve onların içerisindeki dünyayı. Çocukluk alışkanlığı işte. Kitapların dünyasının günümüz dünyasından daha anlamlı olduğunu savunma alışkanlığım sabitler her daim kendini. Benden kaynaklı bir durum mu emin değilim lakin yaşadıkça daha çok anlıyor insan. Pembe bir fanusla çevrili olduğunu ... Ellerini uzattıkça, korktuğun hayallerinle yüz yüze geldikçe ve bir oda dolusu hüzünlerle karşılaştıktan sonra kitaplarım ve ben diyorsun. Bu ara Adana oldukça rüzgarlı. Kışı unutturmaya çalışırcasına bir güneş sevdalısı. Güneş ısıtmasa da bir sonbahar sanki tüm çevre. Böyle de olunca insanın pek dışarı çıkmaya gönlü olmuyor. Bazen de tam tersi bir yığın kalabalık ortasında durup zamanın senden önce geçmesini izlemek istiyor insan. Bugün de o günlerden biri işte. Sadece durmak istediği günlerden biri. Aslında güne kitaplarımı düzenleme isteğiyle uyanıp bana tamamen uzak sohbetlerin ortasında buldum kendimi. Çok sıkıldım. En kötüsü de alışkanlıklarımdan da sıkıldığımı fark ettim. Zamanın tik taklarının çabucak geçmesi için dua ettim. Eve adım atar atmaz yarım kalan kararıma yöneldim. Dağınıklığı düzenlemeye . Fakat sonra nedense vazgeçtim. Bir arkadaşım söylemişti . Beni en iyi masam yansıtıyor eğer o gün gerçekten kararsızsam masama dokunmam dağınıklığı görmem bile ne zamanki kafamdaki raflar düzenli bir şekilde dolmayı bekler o zaman masamdaki bütün kitapları düzenler yeni yeniden okumak için ayıracaklarımı ayırım... 

Sanırım her şeyin zamanı var. Dağınıklık yerini benle beraber düzene bırakacak biliyorum.(annem kızana kadar tabi ki 😊😊😊😊) şimdilik sadece hediye edeceğim kitaplarımı ayırıp kararlarımın düzenini beklemem gerekecek. Olsun bakalım Şubat ayının güzelliği adına umarım sizlerden de yeni kararlar alma aşamasında olanlar zamanı geldiğinde en güzel sonuçlarla karşılaşırlar ...

20'Lİ YAŞLAR

  
 

(Yazdan kalma Torosların güzel doğasından...)

 Özlüyorum... Ne gariptir ki 20'li yaşlarımda özlüyorsam 30 ve sonrası için ne yapacağımı cidden düşünemiyorum. Yaşamak her anlamıyla güzel belirli bir kelime ile açıklanamayacak kadar masumane bir söyleyiş... Dudaktan dökülen harfler bile ne kadar naif... Yaşamak. Geriye bakıp sorduğumda bir dolu sınavlarla geçen bir hayat görüyorum. Yapmak istediklerimi ya yarısında bırakmış ya da hiç başlamadan yorulmuş bir dünya. Ancak iyi ki dediklerimi hatırlamak bana güven veriyor. İyi ki tanıdığım insanlar var iyi ki sevdiğim çiçekler var iyi ki aynaya baktığımda gülümseyebiliyorum. Umut denen o nadide çiçeği sarıp sarmalayan güzel kalplerde sevgi pırıltıları görüyorum. Geçenlerde arkadaşlarımla konuşurken fark ettim. Zaman çölde avuçladığın kum taneleri gibi kayıp giderken kıymetini bilemediğimiz o kadar çok şey var ki... Nelere güldüğümüzü unutmamakla başlayabiliriz değil mi? Çocukluğuma dair güldüğüm ve çok sevdiğim izlemekten keyif aldığım 7 numara dizisi vardı mesela. Şimdiki diziler gibi insanlara yalnızca kötü duyguların gösterildiği entrikasız ve acısız olaylar olmaz demenin tam zıttı olan dizi. Canım sıkıldıkça da özellikle vize haftamda izlediğim 7 numara dizisi. Bu ara yeniden başladım izlemeye. Bir bölüm falı tutarcasına herhangi bir bölüm açıp başlıyorum izlemeye. Mutlu oluyorum. Zihnime birden şu cümle geliyor; Anlamlı olan şeyler zamana da dayanır sana da. Sen değiştim desen de eline almaktan yorulmadığın bir kitap, izlemekten bıkmadığın bir film mutlaka vardır. O yüzden duyguların güzelliğini zihnine yaz...

   

     Dün dizi bölüm falını tuttum ve izledim. Sonlara doğru farkına bile varmadan not almışım;

Hiç görmeden bildiğim; görünce tanıdığımsın... Anlamı noktasını çoktan aşan bir cümle. Armağan'a Haydar söylüyordu bu güzel cümleyi... Bazı cümleler de böyle değil midir? Umuda olan sevginin göstergesidir. Farkına bile varmadan gönlümüzden dökülür gider...

  Bugün nasıl geçiyordur bilemem belki stresten patlamak üzeresiniz belki uzun uzun yürümek istiyorsunuz; unutmak için. Böyle zamanlarda işe yarar mı bilemem ama çocukluğunuza dair sevdiğiniz bir anıyı o kırk kilit altına aldığınız yerden çıkarın hatırlayın. Mutluluk elle tutulan bir nesne değil ama mutluluk görünülebilinir. Uzaktan uzağa duyulan korkular bir keman sesi gibi size yaklaşıyor da olabilir. Böyle zamanlarda hatırlayın. Hatırlamaktan korkmayın. Büyüdüğünüzü hissetmekten bıkmayın. Öyle yada böyle aynadaki gördüğünüz o yüz size en doğrusunu söyleyecektir. Sevginizi hatırlayın... Eski bir müzik kutusuna saklanan hayallerinize inanın...

HEDİYELERİN GÜCÜ

Hediyeler güzeldir... Özellikle sevdiğin insanlardan gelmişse. Uzun zamandır kansızlıkla uğraşıyorum.Aslında kendimi bildim bileli bir kansızlık durumum hep olmuştur. Bu yüzden demir ilaçları, demir şurupları, özel yapım pekmezler mi desem kullanmadığım şey kalmadı... Biraz genetik faktörü de var sanırım. Ancak çok fena hayatı etkilediğini söyleyebilirim. Özellikle sabahları yorgun uyanmak ve saç dökülmesi gibi problemlerle baş başa bırakıyor. Biliyorum, mevsim değişiklikleri çok fena etkiliyor saç dökülmesini. Ancak son iki aydır inanılmaz bir şekilde saç dökülmesi yaşıyordum bu yüzden yeniden demir ilaçları kullanmaya başladım. Annemin tavsiyesi ile de zeytinyağı takviyesi de yaptım. Şimdi çok şükür diyorum.:) Durum böyleyken ablama biraz fazla yakınmışım demek ki geçen gün elime ulaşan bu kargoyu görünce çok sevindim. O, bitkiler konusunda ve doğal ürünler konusunda benden çok daha bilgili ve araştırmacıdır. Kış zamanları grip olmamak için ballı zerdeçallı ve okaliptüslü karışımlar yapar. Onun doğal ürünlere olan merakını çok seviyorum, Gel gelelim ürünlere. Ginseng kelimesini bile Kore dizilerinden duyan ben, ablamdan uzun uzadıya faydalarını dinlemişimdir. (Hafızayı artırarak öğrenmeyi artırdığı söyleniyor) Ürünleri kullanmadan önce nedir, katkı maddesi var mı sorularıyla dikkatlice inceledim. El kremi, saç bakım yağı, vücut şampuanı ve kepek karşıtı şampuandan oluşan ürünler paraben içermiyor. El kreminin kokusunun çok hoş olduğunu söylemeliyim. Minik olması çantamın vazgeçilmezleri arasında yer alacak gibi!!! Çantam da daima krem olmasını isteyip ve koymayı unutan birisi olarak fazla yer kaplamaması açısından yanımdan ayırmadığım bir ürün oldu. Şampuanı gelince kullanmaya başlayalı çok olmadı ama şimdiden memnun kaldığımı söylemeliyim. Biliyorum biraz daha zaman gerekli ama çok çeşitli şampuanlar denemeyi seven birisi olarak fark ettiğim bir nokta; dökülmeye etkisi olmadı. Kimi şampuanlar geçiş aşamasında fazlasıyla dökülme yapıyor. Saç bakım yağının besleyiciliğini sevdim. Vücut şampuanına gelince bu konuda biraz daha hassasım. Öylesine alışmışım ki elime aldığım ürünlerin köpürmesine, doğal ürünler çok az köpürme yapınca beynim fazla fazla kullanmam konusunda uyarıyor sanki. Çok fazla özellik arayan birisi değilim ancak yves rocher vücut şampuanı gibi ürünleri daha çok sevdiğimi fark ettim. Ortalama bir üründü. Şampuan ve el kremi bittiğinde yenilemeyi istediğim ürünler arasına girdi. Benim gibi saç dökülmesi ve kepek konusunda biraz daha hassas saç tipi olanların kullanmasını tavsiye ediyorum.

Yorumlarınızı bekliyorum... Sevdiğimiz insanlardan anlamlı hediyeler almak dileğiyle... Güzel bir ertesi gün olsun... :)

YANSIMALAR

 

 

Yalancı mevsimler... Zamana kızmamak elde değil; zaman en suçsuz olanımız olsa da daima ona kızarız. Hiç durmadan devam etmesini kimi zaman acımasızca bulurken kimi zaman da olduğumuz yerden kıpırdayamamış hissi edindirmesine kalpten gelen bir kırgınlıkla tanımlayamadığımız sözcükleri sıralarız. Düşünmeyiz aslında bulunduğumuz hayal dünyasında; düşünmek, kabullenmek istemeyiz. Onun en masumumuz olduğunu. Eninde sonunda geçip gideceğini. Yaralarımızı sarmak ne onun görevidir ne bizi dinlemek. O, sadece yorgun bir şekilde görevini yapacaktır izin verildiği sürece. Düşünüyorum da büyümenin güzel tarafı bu daha az suçluyor insan. Daha çok da anlıyor. Anladıkça artan insan yükü ağırlığı az da olsa hafifliyor. Kalp kırgınlıklarını birer cam gibi yansımadan ibaret olduğunu anlıyor. Sevmenin güzelliğinde kaybolmak istiyor. Yine de bir gerçek var ki yaşam varsa umut var umut varsa hüzün var. Yaşamak tüm zıtlıklarına rağmen var ve bunu kabul ettiğimiz anda gerçek pişmanlıklarımızla barışıyoruz. Geçenlerde bir müzik kutusuna rastladım. Eski alışkanlıkları seven ben hep bir müzik kutumun olmasını istediğimi hatırladım. Büyüdükçe insan istediklerini unutmuyor yalnızca onları zamanı geldiğinde yeniden hatırlıyor. Büyüdükçe bir pikap istemem gibi. Uzunca bir süre dinledim, dinledim ve dinledim. Lakin almak içimden gelmedi bir türlü. Sanki alırsam o büyü bozulacak gibi. İsteğim bir anda kaybolacak o anda değersizleşecek gibi. Bir şey daha fark ettim. Almaktan çok birinin bana hediye olarak almasını istediğimi. Tuhaf bir duygu, çocukluktan kalan. Eğer değer veriyorsam, değer verdiğim eşyaları ölümsüzleştirmek için sevdiğim insanların bana hediye etmesini isterim. Sarı sayfaları olan belki de yıprandığı için koptu kopacak kapağı olan bir kitap, ilk sayfasına not düşürülüp bir daha ellerin uzanamadığı bir defter gibi. Anlamları büyük olan üzerinde saatlerce düşünülmeye dokunmaya kıyılamayan eşyalar... Zamanın tüm etkileri üzerinde olan eşyalar.   

Adana sonbahar görünümlü kışını yaşamakta. Evimizdeki bu parkı seviyorum. Gelip geçtiğim yol üzerinde olan bu park insanı düşüncelere sevk ediyor. Birkaç dakikalığına dahi olsa zihnen dinlenmeyi sağlıyor. Şehrin sesli sessizliğinde gülümsemeni sağlıyor. Ağaçların; yapraklarının kendilerini terk ettiğini görmelerine rağmen nasıl da ayakta durduklarını ve kuşlara ev sahipliği yaptıklarını görmek yüzlerdeki tebessümün sebebi oluyor... Tıpkı bir sevgi yansıması gibi...

KOZMETİK ALIŞVERİŞİ

Klasiktir değil mi biten bir yılın ardından geçip giden yılı düşünmek... Aslında çift sayıları her zaman sevmişimdir.2010,2012,2014 benim için oldukça iyi geçtiği için mi yoksa bir şeyler karışıklıktan çıkıp noktaları gördüğüm için mi bilemedim. Dönüp baktığımda görüyorum ki sevdiğim bu çift sayılı yıllarda oldukça zorlanmışım da! Zorluklar garip bir şekilde hafızamın en güzel köşesinde yer edinmiş. Demek ki neymiş eğer virgül sonrası ardınca gelen cümle noktalanıyorsa insanın üzerinden bir yığın yük kalkıyormuş.  Biraz geç kaldım bu yazımı yazmakta. Çoktan 2017 geldi ve bir yolcu misali ilerliyor. Yazmaya elim bir türlü gitmedi. Bugün ama yazımı tamamlamaya karar verdim. Bir şeylerin noktalanıp büyük harflerle başlamaya ihtiyacım var sanırım. Yeni kitaplar okuyabilmek için elimdeki kitapların bitmesi sınavların bir sonuca varması için öğrenmem gerekenleri öğrenmiş olmam gerekir değil mi!

Evet gelelim indirimlere... Yılbaşı indiriminde bir şeyler almadan olmazdı değil mi! Fakat ben çok azına yetişebildim. Özellikle İnstagram'da Migros indirimi duyduğumda hemen gitmek istedim. Ancak indirimin sonuna yetişebildim sanırım ki çok az ürün alabildim.

Nivea'nın ürünlerini ve bir tane de vazeline alabildim.

 Köpük ablamın tavsiyesiydi. Kullanmaya başladığımda hoşuma giden gül kokusu cildime ferahlatıcı bir etki verse de yağlı ciltler için olanı kalmadığı için kuru ciltler için olanından almak zorunda kaldığımdan mıdır bilinmez istediğim etki için biraz daha kullanacağım sanırım.

Nivea'nın büyük kremi  ikili satılıyordu bu arada. Krem almayı gerçekten çok seviyorum. Vazeline de krem olarak görmemiştim. Elime aldığımda aleo veralı olması dikkatimi çekti ve hemen almak istedim. Ancak kış ayları dolayısıyla sıklıkla kullandığım bu kremi; hiç ama hiç sevmedim kokusu dışında. Hiçbir etkisi yoktu ve  içerisinde ciddi bir eksiklik var gibi hissettirdi. Migros'tan birçok ürün almak istedim ancak çok fazla ürün yoktu. Sıkı Migros indirimi takipçileri var anladığım kadarıyla.  Bee beauty ve Himalaya Herbals da Gratis'ten aldığım ürünlerdi. Güzel kokusu olan temizlik ürünlerini seviyorum gerçekten. Henüz deneme fırsatı bulamadım bu iki ürünü. Maybelline Eraser Eye ise biraz kirli görüldüğü için kusura bakmayın (alır almaz bir heyecanla hemen denedim). Kapak kısmını anlamam hemen olmadı ne yazık ki, kullanmak istediğimden çok daha fazla çıktığı için yüzümdeki bir kaç sivilceme de uyguladım. Cildimdeki kapatıcılık hissini sevdim. Ancak şunu söylemeliyim ki belirgin bir şekilde göz altı problemi yaşayan bir insan değilim. Çok azı bile beni istediğim günlük kullanıma uygun hissiyatını verdi.

Şimdilik yorumlarım bu kadar. Yorumlarınızı sizlerin de bekliyorum. Büyük harflerimizin umutla başlaması dileğiyle...

Kitapların Dünyası

Bu ara en iyisi kitapların dünyasına sığınmak... Anlamak en çok da anlaşılmak için. Önce insan kendinden başlamalı tanımayı dünyayı en çok da vicdanını yoklamalı. Vicdan bizimle birlikte doğarken unutuyoruz kendimizi katılaştırdıkça... Çeşitli bahaneler üretiyoruz sevgisizliğe. Ürettiğimiz her bir bahaneye de en çok biz inanıyoruz sonrasında. Öyleyse en çok kitapların dünyasına sığınmalı böyle zamanlarda. En azından benim düşüncem bu şekilde. 

Düzenli olarak hediye alan birisi değilim aslında. Hatta hediyelerimi çoğu zaman ben söylerim şöyle olsa böyle olsa diye. Yanı sürprizler pek olmaz hayatımda. Ancak kitap hediyeleri benim için çok önemlidir. Onlarda samimiyet olduğuna inanırım. Gerçek bir samimiyet. Bu alışkanlıktan da öte bir düşünce sanki. Neyse bu iki güzel hediyeden bahsedeyim en iyisi. Bu ay çok şikayet ettim şimdi ise sadece anlatmak istiyorum. Nermin Yıldırım'ın Unutma Dersleri kitabı beni tesadüfen bulmadı aslında. Bir yazı okurken yazının sonu unutma dersleri alıntısıyla bitirilmişti. Çok dikkatimi çekmişti. Yanlış hatırlamıyorsam eğer "aptallık, aptal olmadığına inanmakla baslar" diyordu. Bir an için gerçekten durup düşündüm. O kadar çok kibirli olabiliyoruz ki kimi zaman görmüyoruz. Kendi yara berelerimizden bahsederken çoğu zaman alışkanlık oluyor. Hiç size oldu mu bilmem ama bana çok sık oldu. "Boğazım çok ağrıyor ; sorma benimde başımda bir ağrı var sanki beynim çatlayacak. Yorgunum tabi ondanla başlayan ardı arkası şikayetler." Sanırım şikayet gibi geliyor karşıdaki insana ve ondan da sana gelen dönüt şikayet etmeye hakkın yok bak ben daha kötüyüm. Bu da bir çeşit bencillik ve kibir gibi  gelmiştir. Oysa duymak istenilen söz yalnızca iyi olacaksın sözüdür. Ama gelmez. Anlamlı bir sözdü bu yüzden..

Gelelim Unutma Dersleri' ne...Görünen ile görünmeyen yada görmek istediğimiz arasında ince bir çizgide yürüyen yazar çok süslü cümleler kurmamış anlatmak istediğini kahramanın dilinden sade ama akıllarda kalıcı bir şekilde anlatmış. Bu kitap bende farklı bir etki yarattı. Vay be ifadesini kullandığım yerlerin hemen ardından kızdığım o kadar çok yer oldu ki. Eskiden okuduğum kitaplar üzerine notlar alamazdım. Kıyamaz, hakaret gibi gelirdi yazara. Fakat şimdi tamamen farklı düşünüyorum. Aldığım notları sayfalarda gördükçe değişen beni görmek hoşuma gidiyor sanırım. Bu kitapta aldığım notlar elbette ki oldu 

"Herkes normal bir ben acayip; herkes iyi bir ben kötü belki de dünya galaksimizdeki en gereksiz yerdi..." 

Bu alıntıya yıldız koymuştum 😊 Kitabın kısa özetine gelince ise;

Bir aldatma üzerinde duruluyor ilk bakışta düşünülse de aslında kadın karakterin iç dünyasına ve yaşadıklarına doğru bir yolculuk bu kitap. Kocasını  aldatan karakter unutma dersleri almak için bir merkeze gidiyor ve bu dersler sırasında çok daha farklı şeyler fark ediyor hayatında. Kadın bir bankacı bu arada ama çocukluğunda trawma geçirmiş meğer...Bir şekilde unutan beyni hayatında o kısmı  boşluk bıraktırmış. İkinci kez unutma da bu aldatma sırasında olmuş. Yanı hayatta aslında görülen şeyler görüldüğü gibi olmayabilir, formu üzerinde duruyor.

Diğer kitap; Matmazel Noralya'nın koltuğu... Çok uzun zamandır okumak istediğim ve kafamda çok farklı tasvir ettiğim bir kitaptı. Ama yine de iyi ki okudum dedim. Ferit karakterinin düşüncelerindeki yorgunluklarını aslında hezeyanlarını yazar gerçekten iyi aktarmış. Uzunca bir süre Matmazel ne ara bu hikayeye katılacak diye bekledim sanırım. Lakin güzel bir yer de bağlandı . Peyami Safa gibi büyük bir yazarı eleştirmek haddim olamaz ama onun tarzının gerçekten polisiye roman olduğunu düşünüyorum. Kimi yerlerde uzun tasvirlerini bir anda kesip olaya odaklanması kimi yerlerde ise tam üzülecekken dur bir dakika başka bir durum var dedirtmesi sanki beni kitapta konuşturdu. Güzel bir kitaptı. Ancak Matmazel in hikayesi üzerinde durduğu kısımda Ferit'in hislerini gerçek manada anlayabilsem sanki daha iyi olurdu dedim. Sonunu ise bize bırakması Peyami Safa'nın okuyucularına olan güveni gösteriyor sanırım.

"Delilik şüphesiz aptallık iyidir. Delilik var olmuş bir zekanın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekanın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı 

 Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok" 

Ne garip iki kitapta da aptallık ile ilgili kısımları not almışım. ☺️ Biraz doğaüstü olayları seven biraz anlamak biraz da aslında ile başlayan cümleler kurmak isterseniz eğer bu kitabı okuyun derim.

Şimdilik yorumlarım bu kadar 2017 ye çok az kaldı. Umarım uğurlu bir yıl olur. Eğer çok sevdiğiniz birileri varsa hayatınızda onlara kitap hediye edin. Kitaplar tükenmez ve unutulmazlar çünkü... 

HAYAT ÇEMBERIMIZI KIRMAK HAKKINDA

Bir rüyadan uyanmak ne kadar zor olabilir ki...Beş yıl önce bu soruyu bana sorsalardı eğer bambaşka cevaplar verirdim. Şimdi ise daha bir başka. Aynı rüyayı defalarca görmüşseniz ne cevap verirsiniz? Bugün bilgisayarımı kırmayı dilerim. Hakikaten gözlerim kör oluncaya kadar yapmak zorunda olduklarımı yapmak zorunda mıydım? Unuttuğum bilgisayar programlarını hatırlamak, düzenlemek ne kadar zor olabilirdi öyle değil mi! İnsanların gözlerinde gördüğüm artık bitsin. Bitmesini ben herkesten çok istiyorum. Sınavlara girmemeyi iyi bir işim olmasını bende istiyorum. Siz siz olun yüksek lisans yapacağınız bölüm ve okulu iyi seçin. Aslında ne olmak istediğinize dair kararınızı sadece kendiniz için verin. Yoksa hayat çemberimizi kırmak pek de kolay olmuyor. Cesaretinizi topladığınız anda her daim bir şeyler çıkıyor çünkü. İyi insanlarla karşılaşmayı özledim. Boş değil dolu insanlarla karşılaşmayı özledim. Malum işsizlik zamanları hayat öylesine rutine biniyor ki...

 Geçen hafta bir diyalog sırasında aklıma gelen sözler bugün yankılanıyor. Hayatta seçme şansın varsa fark etmez diyemezsin. Bu haksızlığı kendine yapamazsın. Eğer ki sana o şansı veren sunmuşsa elbette ki vardır bildiği. Bu yüzden seçeneklerini değerlendirmelisin. Diyalog başlangıcı oysa ne içersin çay mı kahve mi sıcak çikolata mı sorusuydu. 

Tercih etmiştim. Kahve içmeyi tercih etmiştim. Keşke hayatta diğer kararlarımda da hatta tercihlerimde de istediğim şekilde karar verebilsem. Kalbimin sesini dinleyebilsem. İnsan büyüdükçe kalbinin sesinden daha bir uzakta kalıyor sanki...