Yürümek iyi gelmiyor kimi zaman...Geçmiyor kararsızlıklar. Ortasından başladım kelimelerime. Uzun zaman olmuş yazmayalı ve ben yazmayalı ne kadar çok şey oldu. Şimdi de bir kararsızlık aşamasındayım. 25 yaşıma girmeme az bir kala ilk defa kendim için cesur olmanın kararsızlığında. Üniversite sınavına girdiğimde beklentim aslında beklentisizlikti fakat içimdeki o sese hayır diyemedim. Klasik kelimeler vardır istediğin mesleği yapmazsan hayatın ızdırap olur. Sanırım kolay alışıyorum ben. Atanmamış bir öğretmen olarak mesleğimi sevdim fakat bana yakışan benim içinde iyi hissetmediğim fakat dolabımda birinci sırada duran elbise gibi olan bu meslekte yeterince mutlu olabilecek miyim sorusunu ben geç fark ettim. Şimdi ise gerçekten olmak istediğim yapmak istediğim meslek için elimde bir fırsat var lakin 18 yaşında değilim. Zaman birçok anıyı önüme seriyor cesaretimle dalga geçercesine. Keşkelerimin daha fazla olmaması için ilk adımı atmalıyım biliyorum fakat büyümek yaşlanmak mi olacak o zaman bilmiyorum. Ömür denilen kum saati hızla akarken her hayal her adım önemliyken neden tereddütteyim kendime kızıyorum. Yürümek bana bu sefer iyi gelmedi. Toroslar sadece iç sesimi dinlediler suskunluğun bilgeliğiyle...
Yürüdüğünüz yol yazınızdaki görselse eğer dağı, yeşili, minaresi ile çoğu şey var. Rahatlatan bir yürüyüş için toprak yol bana çok iyi geliyor ne de olsa asfalt doğal değil. Kendimiz gibi olanla güzel alışverişler yapabiliyoruz sanırım. İster yürüyüşte olsun ister hayatta..
YanıtlaSilBlogumdaki fotolari kendim çekerim bazen anlık bazen de birkaç ay öncesinden olsa da ama evet yurudugim bu yol Toroslarin yayla yolu yayla yolumuz... Toprak yol kısmına dikkat etmemistim 😊yorumunuz için teşekkür ederim diğer yazılarımda da beklerim
SilOlsun herkesin nasibi farklı. Ben hemen atandım ama dört yılda üç okul değiştirip iki kez ücretsiz izin aldım. Mesleği sevip sevmeyeceğin konusunda endişelenme. Çünkü öğretmenlik çok güzel bir meslek. Ben de istemeden okudum ama şu an çok seviyorum. Her şeyin gönlünüzce olması sıkıntıların feraha ulaşması temennisiyle sevgiler...
YanıtlaSilGüzel yorumunuz için çok tesekkur ederim 😊
SilBlog keşif etkinliğinden geliyorum merhaba. Evet benim de sıkça yaptığım bir şeydi yürüyüp kendimle sohbet. Bu çok iyi gelir,adeta bir terapi olurdu bana . Beni daha da dipe çektiği zamanlar da oldu tabi. Ama gün geldi buna ihtiyacım kalmadı. Çokça düşünenbir tek ben değilmişim meğer. Her şeye rağmen sevebileceğin bir meslek seçmelisin derim hep kendime. Sonradan hayıflanmamak için. Kaleminize sağlık güzel bir yazı olmuş.
YanıtlaSilTeşekkürler yorumunuz için 😊
Sil