COVİD19 SONRASI

                  

       İki senenin ardında ben de korona oldum... Daha doğrusu ailem ile birlikte olduk. Sanki hastalık tamamen azalmış gibi gündemde popüler olmayınca artık bittiğini düşünüyor insan ister istemez. Ailemde ablam ilkinde hastaneye yatacak kadar kötü olduğu için etkileri, süreçteki yaşanılan psikolojiyi az da olsa biliyorduk ama her korona olan aile üyesinde farklı etkiler yaşanıldığı için gerçekten belli olmayan ve hazırlıksız yakalayan bir virüs. Hafta sonunda babam bir cenazeye katılmıştı, hafta başında ise bazı semptomlar göstermeye başladığında grip salgını da var malum grip olduğunu düşündük. Perşembe günü ise ben boğazımda ağrı hissettim bir anda ama aldırmadım. Kulak, burun, boğaz problemleri yaşadığım için ben de grip oldum diye düşündüm ki öyle olmadığını cuma günü annem de etkiler ortaya çıkınca artık kabullenmemiz gerek dedik. Bu süreçte evden hiç çıkmadık ama cumartesi günü test verelim en azından kesinleşmiş olsun şüphemiz dedik. Babamla beraber hastaneye gidip test verdik, sonuç pozitif...

Annem aşırı halsiz olduğu için gelemedi ama sonuç olarak ailecek korona olduk. Anne ve babam 4 aşısı benim de 2 doz biontec aşım vardı. Arayan herkes Aşı olup olmadığımızı sorduğu için hala yanlış bir algı olduğunu düşünüyorum.  Aşı sıramız geldiğinde ailecek olduk, hastanede bu süreci geçirmek yerine evde ki kötü geçirdiğimiz halde iyi ki aşımız varmış ve beşinci gün sonunda ayağa kalkabildik dedik. Aşı olmamayı vaad etmiyor koruyuculuğu artırıyor. 

Babam hastalık sürecinde annem bana göre çabuk toparlandı. Annem de ateş, halsizlik ve kas ağrısı ben de gün gün değişen semptomlar oldu ama en çok kulak ve boğaz şişliği, kesikli öksürük uzun sürdü. Sırt ağrısı bir anda beni ağlatacak kadar artmış olsa da ertesi gün şükür ki olmadı. Hastalığın 5.gününden ateş gece uyutmadı hatırladığımda hala kötü oluyorum. Demek ki pik noktası o günmüş. 

Çok şükür atlattık bu süreci ama... Hala aması olduğunu düşünüyorum. Bu virüs aşınız olsa da herkeste çok farklı etkiler gösterebiliyor. İki sene içerisinde kalabalıktan uzak durup varis seansı için bile hastaneye giderken oldukça çekinerek giden birisi olarak olmamıştım. Biliyorum ki ikinci kez hatta üçüncü kez olanları duyuyorum. Bağışıklık umarım kazanır ve artık gerisinde kalmasını dilesem de kalabalık ortamlarda mesafe ve maske kesinlikle olmalı... Hassasiyet kişinin yalnızca insiyatifinde değil vicdanında olmalı. Evet belki herkes geçirecek bu hastalığı ama kişi üzerinde oluşturacağı durumları ve sonuçları bilemeyiz. Tedbirli ve düşünceli olmak en iyisi...