Hangi kelime ve hangi cümle ile başlayacağımı bilemiyorum. Ama hayatın, zamanın durduğunu söyleyebilirim ki bir süredir. Depremin etkilediği 10 şehirden birisi olan Adana'dan yazıyorum. Soranlar ve beni merak edenler için çok teşekkür ederim. Ben ve ailem iyiyiz çok şükür aslında insan iyiyiz demeye dahi şu durumda utanıyor. Adana haberlerde pek geçmese de yıkılan apartmanların birçoğu bizim mahalledeydi. Hatta yıkılan bir apartmanın yıkılış anını gece deprem anında gördüğümüzde donduk kaldık. Aşağı nasıl indiğimizi hatırlamıyorum bile. Bağırışlar dışında... O gün Adana'da yağmur durmadı arabada öğle saatine kadar bekledik komşularla birlikte. Öğle olduğunda insanı ihtiyaçlar için yukarı çıktığımızda depreme yine evde yakalandık ve birkaç apartman daha çöktü. Kurtulan çok az insan oldu. Şehir şimdi bomboş gibi herkes bir yerlere gitti bizlerde ilk gün camide uyuduk ve ertesi gün köye gittik. Üç aile köyde bir haftadır kalsak da Adana'ya döndük. Kış vakti ve süreç ne kadar yeni olsa da mecburen evlere dönülmeye başlanacak. Olmuyor çünkü... Apartmanımızın hasar tespit yapılsa da güçlendirme çalışmaları olmadan kimse girmek istemiyor. Evimizde bir hasar olmasa da kolonlarda ufak çatlaklar varmış. Yüksek katlı bir binada oturuyoruz ve sanırım psikolojimizi bu da etkiledi. Aşağı ininceye kadar kaç saniye sürdü nasıl çıktık hepsi bir kabus gibi sanki. Şehrin Çukurova bölümü kötü halde depremin etkileri diğer ilçelere göre daha fazla oldu. Diğer şehirler için de Hatay ve Maraş çok fazla vefat haberi aldık. Hayat bir süre sonra acılara rağmen devam edecek ama çok fazla yardım gerekiyor. Kalacak yer, ısınma problemlerinin giderilmesi, psikolojik destek bir hayatın normale dönme süreci icin gerekli olan herşey. Ülkenizdeki yardım kampanyalarına lütfen destek verin. Şimdilik yazacaklarım bu kadar.
