ENDİŞE BİTER Mİ?

Endişe biter mi? Yaz boyunca kendime sorduğum en önemli soru idi. Endişe biter mi? Gelecek kaygısı, işimin olmaması, yüksek lisansımın bitmemesi, adalet alttan derslerimin kalması o kadar çok sınava girdim ki... Güzel bir yaz olmadı dersem nankörlük etmek istemem. Ama artık bir yazımın dolu dolu; sınavsız harika anılarla geçmesini istiyorum. Umut ediyorum. Bu yıl üniversite sınavına girmiştim. Lisansı bitirdiğim okulumun hukuk fakültesini kazandım ve kayıt yaptırmadım. Nasip değilmiş demek ki. Ütopik bir fiyat artışı ile sadece gidiş geliş yapsam dahi beni mali olarak sarsacağını düşündüğümden mantık ağır bastı diyelim. Çoğu zaman hayatta doğru şeyleri yapmak için artı ve eksi terazisini kurmak çocukluk alışkanlığı gibi. Bu sefer eksiler değil büyük bir eksi ağır bastı. Ne yapalım...

 Bu yıl ki hayat mesajım belki de bitirmem gerekenleri bitirip sürekli geriye bakmaktansa ileriye bakmaktır. Bazen kendimi How I Met Your mother dizisindeki Ted' e benzetiyorum. New Girl dizisindeki Nick Miller da olabilir. İki karakterinde vazgeçmeden umut konusunda tüm hayal kırıklıklarına rağmen devam etmeleri ve sürekli bir mesaj beklemeleri...

 Notlarım; düşlerinde camdan olup kırılabileceğinin tüm gerçekliğine rağmen vazgeçmemek, demiş ve üç nokta eklemişim sonuna. Zor olan devam edebilmek değil nefes aldığın duraklarda bıraktıklarının senden çok fazla şey eksiltmemeleri derdim. İnsan düşe kalka büyüyor. Düşe kalka eksiliyor. Eksildikçe daha az kırılıyor mu? Öyle olmuyormuş. Hangi yaşta olursa olsun hayal kırıklıkları can acıtıyor.

Yeniden iş arayışları başladı. 2018 benim için çok harika geçmedi. 2019 umarım daha verimli ve güzel geçer. Yeni kararlar almak yeni bir benlik bulmak değil. Özdekini iyi değerlendirmek ve zaten var olan umut çiçeğini biraz olsun büyütmek ile alakalı.

Sonbahar ilmik ilmik işlenirken ruha bu fotoğraf bir zaman yanılsaması fotoğrafı. Instagram sayfama da koymuştum bu fotoğrafı; hikayesi olan bir yerin küçük parçası. Zamanın öncesinin yorgunluğunu taşırken yaz renginin canlılığında.

Sonbaharın rengine aşina olma vakti şimdi... Beklerim yorumlarınızı...

ESKİŞEHİR NOTLARI

Geçen yıl aynı gün içerisinde tam üç şehir değiştirdim derken bu yıl da sıfır uykuya yakın bir zaman dilimi zarfında önce Ankara sonra Eskişehir yolculuğu yaptım. Elimden geldiğince Instagram'a gezi notları şeklinde atmaya çalıştım ama aslında bir gün de bir şehir gezmek çok zor ve yorucuymus. Eskişehir Anadolu üniversitesi kompozisyon yarışmasında dereceye giren öğrencilere ödüllerinin verilecegi törene katılmak için salı gecesi Anka'ya geldim. Sabah yolculuğu ise yüksek hızlı trenle Eskişehir oldu. Bu arada hayatımda yaptığım ikinci tren yolculuğu idi. Tren yolculuğu acemisi olan birisi için ne kadar güzel ve teknoloji haline uyarlamışlar. Adana tarihi bir gara sahip olduğu için önce havalimanı gibi gelse de sistematik bir şekilde düzenli işleyen yolculuk büyük kolaylık. Çünkü 1 saatten biraz daha fazla sürdü. Varış noktasına oldukça yakın olan üniversiteye taksi beş dakika da vardık desem abartmış olmam. Ödül töreni saat iki de olduğu için üniversite içersinde az da olsa gezme imkanı bulduk. Güzel bir üniversite düzenli. Toplu yerleşim şeklinde olan üniversiteler daha iyi sanki. Ama üniversite içinde ring servisleri olsa fena olmaz. Yürüme mesafesi yoruyor. Saat iki de yapılan tören canlı yayın olan Facebook'ta verildi fazla fotoğraf çekebilme imkani bulamasam da elimde az da olsa güzel anlar kaldı sanırım. Ödül töreninden bana kalan güzel fotoğrafı ekleyeyim. Bu arada geçen yıl hikaye yarışması yapılmıştı. O yarışmada dereceye giremedim. Ancak yayınlanmaya değer bulunan eserler arasına girip yayınlanmıştı. Bu yıl hediye paketinde görünce sevindim 😊 52 öykü yaşam kitabında benimde hikayem yer alıyor. 16 gb flash bellek ve not defterine bayıldım. Kitaplara gelecek olursam eğer hep bildiğim özetlerini ezberledigim ancak okuma fırsatı bulamadığım kitaplar okuma fırsatı Adana'da muhtemelen bulurum.

Torenin yapılacağı salon yüksek bir katta idi . Karşımda bu güzel manzarayi görünce fotoğraflamak istedim. Gerçekten güzel bir üniversite.

Üniversite bahçesinde yer alan bu nostaljik tren ise aslında bir kafe olarak görev yapıyor 😊😊

Bol bol bisiklet sürenlere rastladığımız şehir turumuzda ise meşhur balaban kofte eşlik etti. 😊 Lezzetli idi. Ek olarak masal satosununda bulunduğu Sazova park ise bir o kadar eğlenceli idi. Ancak beş kapanış saatinde olması masal satosunun bizim için kötü oldu saati geçirmiştik ne yazıkki . Son olarak park içerisinde yer alan bire bir korsan gemisine benzetilerek yapılan korsan gemisindeki yemek masası ile yazımı sonlandırmak istiyorum. 

Hafta bitip hafta sonuna yaklaşırken ardı ardına güzel günler oldu. Umarım sizler için de bu ay güzel geçer 😃😃