Onlardan kalan... 165 sayfa bir çırpıda okunan senin benim hatta çocukluğumuzun bir adım gerisinin hikaleyeleri. Zamanda kaybolan mahallelerin yerine çok katlı apartmanların geldiği, insan ilişkilerin sanimiyeti unuttuğu ve kahramanların üzerindeki etkileri...
Kış mevsiminin etkileri bana çok iyi gelmedi. Kulak herşey demekmiş bunu bayağıdır biliyordum ancak o kendisini hatırlatıyor. Kulak denge demek yürürken iyi ayağın üzerinde düşeceğim korkusu olmadan yürümek demek. Cuma günü kontrol var bakalım nefes problemleri, doktor ameliyat tavsiyesini tekrarlasa da hayırlısı olsun hakkımda . Büyüdükçe KBB problemlerinin çocuklukta kalmadığını anlıyor insan... Böyle zamanlarda kitap okumak en iyisi derim daima 😊 okudukça insan unutuyor ve aslında bulunduğu odaya bir başka pencere açıyor . Sevinç Çokum çok sevdiğim bir yazar. Onun hikayelerinde çok katlı apartmanlar geride samimiyet, komşuluk ilişkileri bir kapı açıldığında Nasılsın sorusu var.
O da özlüyor belki de. Hayatın bu kadar hızlı değişimi arasında insan ilişkilerinin masumiyetini ... Onlardan kalan aslında bizden geriye kalan hikayeler. Durakta otobüs beklerken yanımızda hüzünlü duran genç bir kız belki de yaşlı bir amca. Anneannemizin tek katlı evinin is kokulu sokağının odun sobaların yerini portakal çiçeği kokan yaza bırakması. Okumanızı tavsiye ederim 😊 Kitaptan bazı notlar;
"Horozların ötüşleri, kırmızı kurdaleli kızlar, bez bebekler, renkli kalemlerle duvarlara çizilmiş resimler, soba üstünde kaynayan çorba tenceresi, dikiş diken yorgun ama içi rahat bir anne, misketler, cam kırıkları... Herşey unutuldu değil mi?"
"Artık korkunç dalgalar, kuru, çıplak ağaçlar mevsimidir..."
