KOZMETİK ALIŞVERİŞİ

Klasiktir değil mi biten bir yılın ardından geçip giden yılı düşünmek... Aslında çift sayıları her zaman sevmişimdir.2010,2012,2014 benim için oldukça iyi geçtiği için mi yoksa bir şeyler karışıklıktan çıkıp noktaları gördüğüm için mi bilemedim. Dönüp baktığımda görüyorum ki sevdiğim bu çift sayılı yıllarda oldukça zorlanmışım da! Zorluklar garip bir şekilde hafızamın en güzel köşesinde yer edinmiş. Demek ki neymiş eğer virgül sonrası ardınca gelen cümle noktalanıyorsa insanın üzerinden bir yığın yük kalkıyormuş.  Biraz geç kaldım bu yazımı yazmakta. Çoktan 2017 geldi ve bir yolcu misali ilerliyor. Yazmaya elim bir türlü gitmedi. Bugün ama yazımı tamamlamaya karar verdim. Bir şeylerin noktalanıp büyük harflerle başlamaya ihtiyacım var sanırım. Yeni kitaplar okuyabilmek için elimdeki kitapların bitmesi sınavların bir sonuca varması için öğrenmem gerekenleri öğrenmiş olmam gerekir değil mi!

Evet gelelim indirimlere... Yılbaşı indiriminde bir şeyler almadan olmazdı değil mi! Fakat ben çok azına yetişebildim. Özellikle İnstagram'da Migros indirimi duyduğumda hemen gitmek istedim. Ancak indirimin sonuna yetişebildim sanırım ki çok az ürün alabildim.

Nivea'nın ürünlerini ve bir tane de vazeline alabildim.

 Köpük ablamın tavsiyesiydi. Kullanmaya başladığımda hoşuma giden gül kokusu cildime ferahlatıcı bir etki verse de yağlı ciltler için olanı kalmadığı için kuru ciltler için olanından almak zorunda kaldığımdan mıdır bilinmez istediğim etki için biraz daha kullanacağım sanırım.

Nivea'nın büyük kremi  ikili satılıyordu bu arada. Krem almayı gerçekten çok seviyorum. Vazeline de krem olarak görmemiştim. Elime aldığımda aleo veralı olması dikkatimi çekti ve hemen almak istedim. Ancak kış ayları dolayısıyla sıklıkla kullandığım bu kremi; hiç ama hiç sevmedim kokusu dışında. Hiçbir etkisi yoktu ve  içerisinde ciddi bir eksiklik var gibi hissettirdi. Migros'tan birçok ürün almak istedim ancak çok fazla ürün yoktu. Sıkı Migros indirimi takipçileri var anladığım kadarıyla.  Bee beauty ve Himalaya Herbals da Gratis'ten aldığım ürünlerdi. Güzel kokusu olan temizlik ürünlerini seviyorum gerçekten. Henüz deneme fırsatı bulamadım bu iki ürünü. Maybelline Eraser Eye ise biraz kirli görüldüğü için kusura bakmayın (alır almaz bir heyecanla hemen denedim). Kapak kısmını anlamam hemen olmadı ne yazık ki, kullanmak istediğimden çok daha fazla çıktığı için yüzümdeki bir kaç sivilceme de uyguladım. Cildimdeki kapatıcılık hissini sevdim. Ancak şunu söylemeliyim ki belirgin bir şekilde göz altı problemi yaşayan bir insan değilim. Çok azı bile beni istediğim günlük kullanıma uygun hissiyatını verdi.

Şimdilik yorumlarım bu kadar. Yorumlarınızı sizlerin de bekliyorum. Büyük harflerimizin umutla başlaması dileğiyle...

Kitapların Dünyası

Bu ara en iyisi kitapların dünyasına sığınmak... Anlamak en çok da anlaşılmak için. Önce insan kendinden başlamalı tanımayı dünyayı en çok da vicdanını yoklamalı. Vicdan bizimle birlikte doğarken unutuyoruz kendimizi katılaştırdıkça... Çeşitli bahaneler üretiyoruz sevgisizliğe. Ürettiğimiz her bir bahaneye de en çok biz inanıyoruz sonrasında. Öyleyse en çok kitapların dünyasına sığınmalı böyle zamanlarda. En azından benim düşüncem bu şekilde. 

Düzenli olarak hediye alan birisi değilim aslında. Hatta hediyelerimi çoğu zaman ben söylerim şöyle olsa böyle olsa diye. Yanı sürprizler pek olmaz hayatımda. Ancak kitap hediyeleri benim için çok önemlidir. Onlarda samimiyet olduğuna inanırım. Gerçek bir samimiyet. Bu alışkanlıktan da öte bir düşünce sanki. Neyse bu iki güzel hediyeden bahsedeyim en iyisi. Bu ay çok şikayet ettim şimdi ise sadece anlatmak istiyorum. Nermin Yıldırım'ın Unutma Dersleri kitabı beni tesadüfen bulmadı aslında. Bir yazı okurken yazının sonu unutma dersleri alıntısıyla bitirilmişti. Çok dikkatimi çekmişti. Yanlış hatırlamıyorsam eğer "aptallık, aptal olmadığına inanmakla baslar" diyordu. Bir an için gerçekten durup düşündüm. O kadar çok kibirli olabiliyoruz ki kimi zaman görmüyoruz. Kendi yara berelerimizden bahsederken çoğu zaman alışkanlık oluyor. Hiç size oldu mu bilmem ama bana çok sık oldu. "Boğazım çok ağrıyor ; sorma benimde başımda bir ağrı var sanki beynim çatlayacak. Yorgunum tabi ondanla başlayan ardı arkası şikayetler." Sanırım şikayet gibi geliyor karşıdaki insana ve ondan da sana gelen dönüt şikayet etmeye hakkın yok bak ben daha kötüyüm. Bu da bir çeşit bencillik ve kibir gibi  gelmiştir. Oysa duymak istenilen söz yalnızca iyi olacaksın sözüdür. Ama gelmez. Anlamlı bir sözdü bu yüzden..

Gelelim Unutma Dersleri' ne...Görünen ile görünmeyen yada görmek istediğimiz arasında ince bir çizgide yürüyen yazar çok süslü cümleler kurmamış anlatmak istediğini kahramanın dilinden sade ama akıllarda kalıcı bir şekilde anlatmış. Bu kitap bende farklı bir etki yarattı. Vay be ifadesini kullandığım yerlerin hemen ardından kızdığım o kadar çok yer oldu ki. Eskiden okuduğum kitaplar üzerine notlar alamazdım. Kıyamaz, hakaret gibi gelirdi yazara. Fakat şimdi tamamen farklı düşünüyorum. Aldığım notları sayfalarda gördükçe değişen beni görmek hoşuma gidiyor sanırım. Bu kitapta aldığım notlar elbette ki oldu 

"Herkes normal bir ben acayip; herkes iyi bir ben kötü belki de dünya galaksimizdeki en gereksiz yerdi..." 

Bu alıntıya yıldız koymuştum 😊 Kitabın kısa özetine gelince ise;

Bir aldatma üzerinde duruluyor ilk bakışta düşünülse de aslında kadın karakterin iç dünyasına ve yaşadıklarına doğru bir yolculuk bu kitap. Kocasını  aldatan karakter unutma dersleri almak için bir merkeze gidiyor ve bu dersler sırasında çok daha farklı şeyler fark ediyor hayatında. Kadın bir bankacı bu arada ama çocukluğunda trawma geçirmiş meğer...Bir şekilde unutan beyni hayatında o kısmı  boşluk bıraktırmış. İkinci kez unutma da bu aldatma sırasında olmuş. Yanı hayatta aslında görülen şeyler görüldüğü gibi olmayabilir, formu üzerinde duruyor.

Diğer kitap; Matmazel Noralya'nın koltuğu... Çok uzun zamandır okumak istediğim ve kafamda çok farklı tasvir ettiğim bir kitaptı. Ama yine de iyi ki okudum dedim. Ferit karakterinin düşüncelerindeki yorgunluklarını aslında hezeyanlarını yazar gerçekten iyi aktarmış. Uzunca bir süre Matmazel ne ara bu hikayeye katılacak diye bekledim sanırım. Lakin güzel bir yer de bağlandı . Peyami Safa gibi büyük bir yazarı eleştirmek haddim olamaz ama onun tarzının gerçekten polisiye roman olduğunu düşünüyorum. Kimi yerlerde uzun tasvirlerini bir anda kesip olaya odaklanması kimi yerlerde ise tam üzülecekken dur bir dakika başka bir durum var dedirtmesi sanki beni kitapta konuşturdu. Güzel bir kitaptı. Ancak Matmazel in hikayesi üzerinde durduğu kısımda Ferit'in hislerini gerçek manada anlayabilsem sanki daha iyi olurdu dedim. Sonunu ise bize bırakması Peyami Safa'nın okuyucularına olan güveni gösteriyor sanırım.

"Delilik şüphesiz aptallık iyidir. Delilik var olmuş bir zekanın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekanın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı 

 Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok" 

Ne garip iki kitapta da aptallık ile ilgili kısımları not almışım. ☺️ Biraz doğaüstü olayları seven biraz anlamak biraz da aslında ile başlayan cümleler kurmak isterseniz eğer bu kitabı okuyun derim.

Şimdilik yorumlarım bu kadar 2017 ye çok az kaldı. Umarım uğurlu bir yıl olur. Eğer çok sevdiğiniz birileri varsa hayatınızda onlara kitap hediye edin. Kitaplar tükenmez ve unutulmazlar çünkü... 

HAYAT ÇEMBERIMIZI KIRMAK HAKKINDA

Bir rüyadan uyanmak ne kadar zor olabilir ki...Beş yıl önce bu soruyu bana sorsalardı eğer bambaşka cevaplar verirdim. Şimdi ise daha bir başka. Aynı rüyayı defalarca görmüşseniz ne cevap verirsiniz? Bugün bilgisayarımı kırmayı dilerim. Hakikaten gözlerim kör oluncaya kadar yapmak zorunda olduklarımı yapmak zorunda mıydım? Unuttuğum bilgisayar programlarını hatırlamak, düzenlemek ne kadar zor olabilirdi öyle değil mi! İnsanların gözlerinde gördüğüm artık bitsin. Bitmesini ben herkesten çok istiyorum. Sınavlara girmemeyi iyi bir işim olmasını bende istiyorum. Siz siz olun yüksek lisans yapacağınız bölüm ve okulu iyi seçin. Aslında ne olmak istediğinize dair kararınızı sadece kendiniz için verin. Yoksa hayat çemberimizi kırmak pek de kolay olmuyor. Cesaretinizi topladığınız anda her daim bir şeyler çıkıyor çünkü. İyi insanlarla karşılaşmayı özledim. Boş değil dolu insanlarla karşılaşmayı özledim. Malum işsizlik zamanları hayat öylesine rutine biniyor ki...

 Geçen hafta bir diyalog sırasında aklıma gelen sözler bugün yankılanıyor. Hayatta seçme şansın varsa fark etmez diyemezsin. Bu haksızlığı kendine yapamazsın. Eğer ki sana o şansı veren sunmuşsa elbette ki vardır bildiği. Bu yüzden seçeneklerini değerlendirmelisin. Diyalog başlangıcı oysa ne içersin çay mı kahve mi sıcak çikolata mı sorusuydu. 

Tercih etmiştim. Kahve içmeyi tercih etmiştim. Keşke hayatta diğer kararlarımda da hatta tercihlerimde de istediğim şekilde karar verebilsem. Kalbimin sesini dinleyebilsem. İnsan büyüdükçe kalbinin sesinden daha bir uzakta kalıyor sanki...