YENİ BİR YAŞ

 

      Yeni bir yaş... Hoşgeldi mi bilmem ama bana bu yaşım oldukça değerli öğretiler edindirdi bana. Zaman geçin diye yaşamak yerine zamanı dolu dolu yaşamak gibi! Geriye bakıp düşünüyorum da ömrüm sınavlar, iyi bir iş bulma kaygısı, neden atanamadığıma ilişkin insanların konuşmaları ki buna toplum baskısı diyorlar geçip gitti üstüne de stresin oluşturduğu o büyük hengame.

Uzun bir yaz tatiline ihtiyacım var biliyorum ama senelerdir yaz mevsimi bekleyiş ve aslında belirsizlikle geçtiğinden, belirsizlikler kelimesinden dahi nefret ettim. Alerji için kullandığım ilaçların etkisi zayıf kalınca doktor bir başka doktora yönlendirdi.  O da başka ilaçlar ve iğne yapılmasını istedi derken, tuz ve şeker dikkati paketli gıdalardan uzak dur uyarısını beraberinde getirdi. Neredeyse iki haftadır tuzdan normalde duyduğumdan daha da uzak dururken bir on gün daha uzak duracağım ama zaten paketli gıdalardan uzak duruyordum. Pandeminin de etkisiyle evdeki mutfak becerilerim gelişmişti ama... Ama... Neye alerjimin olduğunu bilsem ona göre bir beslenme düzeni kendim için oturtmaya çalışırdım belki ama belirsizlik  bu konuda hakim, geniş kapsamlı hastaneye gitmem gerektiğinin farkındayım ama özel hastaneler bile bu kadar doluyken diğer kalabalığı düşünemiyorum bile. Aşı da olamadığımdan kalabalığa girmeye ciddi anlamda korkuyorum.  Belirsizlik oldu bir döngü... Zihnimde bir alıntı;

"Sizi yaşamaya koyulmanız için daha fazla nasıl cesaretlendirebilirim?"(Virgina Woolf)

Aslında başlarken umutla en güzel dileklerle dolu bir doğum günü yazısı yazmak istemiştim ama kalem kararını verdi sanırım.  İçimi döktüm biraz...Umarım gelecek olan zaman her bir anımızı neşe ve gerçekleşen güzel düşlerle doldurur... 

Virginia Woolf/ KENDİNE AİT BİR ODA

İki günlük sokağa çıkma yasağı sonrası bir yaz esintili gün olan pazartesi... Son zamanlarda her gün birbirinin aynısı gelse de doğa değişimini bizlere hatırlatıyor. Adana için en güzel aylardan birisi; yaz oldukça boğucu bir sıcak olduğu için gerçekten Nisan ayını çok seviyoruz. Sağlıkla kalmak en büyük duamız. Umarım hayatın normale dönmesi uzun sürmez. Sevgili mordüslerkitaplığı bir etkinliğe davet etmişti. Ama ben mart ayında iki kitap okuyabildim. O yüzden kısa özet yerine iki yazımı da bu kitapların yorumlamalarına ayıracağım. 

Virginia Woolf/ Kendine Ait Bir Oda uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı. Beklentimin biraz altında kalsa da etkileyici

paragraflar barındırmakta...Notlarım, 

"...Hayatın ticaretine girmeniz konusunda sizi daha nasıl teşvik edebilirim? Genç bayanlar, derdim, lütfen katılın, çünkü konuşmanın sonu başlıyor, bence siz utanç duyulacak kadar cahilsiniz. Asla önemli denecek bir keşif yapmadınız. Asla bir imparatorluğu sarsmadınız ya da bir orduyu savaşa götürmediniz. Shekaspeare'in oyunlarını yazmadınız ve asla barbar bir ırka medeniyetin nimetlerini tanıtmadınız..."             

     İlk sayfalarda kendinizi kaybetmiyorsunuz ya da haklı yazar hiç bu şekilde düşünmemiştim demiyorsunuz. Ancak paragraf aralarındaki cümleler son sayfalara doğru biraz daha devam edilseydi düşüncesindeydim. 

    "Kadın eğer yazacaksa ortak oturma odasında yazmak zorundaydı."

Bu alıntıya katılmamak elde değil. Ama zamanla bu durumun değiştiğini de düşünüyorum. Evler büyüdükçe kişiye ait odalar artıyor. Ben dört kardeşin en küçüğü olarak çocukken evimiz biraz küçüktü ve ödevlerimi oturma odasında yapar; oturma odasında uyurdum. Şimdi kendime ait odayı yazı yazmak için kullanıyorum ya da bu ara öğrencilerime Scratch programı üzerinde uygulamalar yapıp gönderiyorum EBA'da...

"Mesela zengin insanlar sık sık kızgındır çünkü fakirlerin, servetlerini kapmak istediğinden şüphelenirler"(Bu alıntı ise ayrı bir tez konusu)

"Gerçekliğin beyaz ışığında değil, duygunun kırmızı ışığında yazılmışlardı."(Duyguların renklerle bu kadar güzel yansıtılıp kelimelere aktarılması gerçekten harika...)

Kadınların kendilerine ait 500 pound'a sahip olduklarında birer sanatçı çıkacağını ve özellikle Shekaspeare'in  kız kardeşi olsa tezi ile yola çıkılan düşünceler yumağında yazar; Elizabeth dönemindeki kadınların durumuna da bir ışık tutuyor. O dönemde 500 pound veyahut bir miras kalması ile kadınların sahip oldukları sıkıntıları bir kenara atıp ruhlarındaki o yazma duygusunu çıkaracaklarını dönemlerine damga vuracakları kanaatinde olan yazar; düşüncelerini bir tezi savunur gibi ifade etmekte. Örneklerle ile çevresindeki insanlarla, profesörlerin hareketleri ile yalnızca öğrencilere açık olan bir bahçeye giren bir yabancı olmayı bırakarak düşünceler dehlizinde adeta kaybolurken açıklamakta... Virginia Woolf'un hayatını kitaplarından önce okuduğum için onun yaşamı ile yazdıklarını ister istemez bağdaştırdım.

Kadınların cam bir fanusta korunaklı şekilde yetiştirilmemesi gerektiğini düşünenlerdenim. Bir gün gelip de o fanus kırıldığında çok yıkılan gördüm. Çok güçlüyüz hayatın her alanında var olurken sıkıcılığı yıkıp geçiyoruz.

 Kitap dönemi ve bu dönem arasında sayılar fazla olsa da hala almamız gereken çok yol var ne yazık ki... Ne yazık ki diyorum başarılarımızı ispatlamak zorunda kalıyoruz. Bir şekilde baskın olan başarılar erkeklere aitmiş gibi kalıyor. Umarım daha eşit şartlarda mücadele edebileceğimiz ve hayatın her alanında zaten vardık ama şimdi hakimiz diyebileceğimiz bir dünya olması dileğiyle...

Beklerim yorumlarınızı...