BİR HİKAYE

                         

"Konuşmayacak mısın?"

     .....

"Anladım, konuşmayacaksın... 

Öyleyse bugün ben konuşayım belki dinlersin... Uzun yolculuğumun varış noktasının hangi hayalinden bahsetsem sana, bilemedim. Başlangıcımı unutacak kadar yol almışım, hissetmeden. İnsan yaşamın içinde duygularını dondurabilirmiş; öğrendim. 

Alıştım mı yoksa? Hayat denilen anlar toplamında  ne çabuk alıştı gözlerim koyu laciverte. Yıldızların yanıltıcı yakınlığı mıydı aldatan yoksa bulutların ardında bir görünüp kaybolan dolunay mı? Sorularım cevaplarımın gerisinde kaldı. Cevaplarımı bulmam ise ömrümü 

alacak. Bakma bana öyle! Evet yorgunum, mutluluk kelimesini anlamakta geciktiğim için kızgınım da. Pişmanım. 

Yürümekten yorgun düşen ayaklarımı

 hala yürümeye ikna ediyorum. Her sabah aynada gülümsüyorum. Kendime dair tüm notlarım kayboluyor. 

Bir kez daha tekrarlarsam diyerek

 inanmak istediğim ve aslında gerçekleşmeyeceğini bildiğim bir alışkanlık oldu; bu yüzden daha fazla alıştırma yapıyorum.İnanmak için...

      Notlarım, zaman evriliyor; 

gün geceye veda etmeden geride

 bırakıyor. Güneş biraz yorgun ancak farkında sorumluluğunun ve ben ayaklarımın yorgunluğunu da yanıma 

alıp, yürümeye devam ediyorum. 

Durakta beklerken zamanı 

tanımlayabilmek için saatime bakıyorum usulca. Çeyrek kala ve çeyrek var

 zaman dilimleri arasına sıkışmış

 olan mesai düzenime doğru ilerlerken çeyrek kala oluyor. 

Kalabalıkta kendime yer edinebilme 

telaşı içinde acele ediyorum. Bir adım

 ve bir adım daha. Şanslı isem eğer pencere kenarı buluyorum. Bir hayal gibi 

izliyorum kendimi. Bir yol ortasında

 öylece bekliyorum. Sağımdan solumdan geçen insanları sayamıyorum. 

Mevsimler geçiyor ben duruyorum.

 Yağmur damlaları avuçlarıma düşerken güneşin yakıcılığı ayakta durmamı zorlaştırıyor. 

Keskin soğuk; uçuşan 

çiçekleri görebilmek umudumu korumamı sağlıyor. Garip değil mi! Öğrendiklerim adımlarımı hızlandırmıyor, acıtıyor.

 Sessiz bir acı... (camdandusler/A.E.)

                                     

(Şu sıra daha fazla hikaye yazmak

 istesem de fırsatım olmuyor. 

Ben de bloğumda yayınlamak istedim ki; hikayenin devamını getirmek için 

kendimi zorlarım :) 

Çok fazla yarım kalmış hikayem beni bekliyor. Ara ara yayınlamak istiyorum bloğumda... Sizlerin de beklerim yorumlarınızı,güzel bir hafta sonu 

olması dileğiyle...)

ÇEKİLİŞ SONUCU

https://camdandusler.blogspot.com/2019/02/cekilis-zamani.html

"Başını Alıp Gidersen , Başını Alıp Dönersin..."

Sabahattin Ali Kürk Mantolu Madonna kitabı alıntısı ile yazıma başlayayım... Mart ayı şimdiden altı günü geride bırakmış. Güneş ve rüzgarın bir arada bulunduğu aynı gün içerisinde dört mevsim yaşandığı bu ay fotoğraftaki gibi... Bulutların güneşin yüzünü saklarken engel olmadığı bir gölgeleme ile doğayı canlandırıyor adeta. Bahar canlanma demek... Adana'da bahar Nisan ayında kendini tam anlamıyla gösterir. Etraf portakal çiçekleri ile dolar. Yollar yeşil renginin beyaz çiçekleri ile karşılar sizleri... Yolunuz düşerse eğer fotoğraflamadan geçmeyin... 2016 yılından bu zamana 3 yıl olmuş. Yazmayı çok seven birisi olarak iyi ki blog açmışım diyorum. Sevincin, üzüntünün, hayal kırıklıklarının birere paragraf haline gelerek bir yazı oluşturması ve sizlere ulaşıp yorumlarınızla canlanması ile hayatıma güzel bir sayfa açtığına inanıyorum. 

Şubat ayı süresince sürecek olan bir çekiliş başlatmıştım. Bu çekiliş bana biraz uğurlu gelse de katılım az olmuş aslında. Çok fazla yabancı yorum vardı. Yabancı yorumları çıkararak uygun bir şekilde katılım sağlayanların çekilişini ancak bugün yapabildim.  Kazanan Beyda' nın Kitaplığı olmuştur. En kısa zamanda bilgilerini ulaştırırsa eğer göndermek isterim.