15 Ekim 2018 Pazartesi

ESKİCİ VE OĞULLARI

 
Özlemişim okuduğum kitaplar hakkında yorum yapmayı... Geçen hafta bir iş görüşmesi daha olumsuz olunca moral depolamak için yazmalıyım diyorum. Yazdıkça dağılıyor hüzün bulutları. Hafta sonu Adana'da lezzet festivali vardı. Oradan sizlere fotoğraf ekleyip anlatmak isterdim ama gitme fırsatım olmadı ne yazık ki... Ama bence Nisan ayında portakal çiçeği festivalini kaçırmayın. Nisan ayı Adana'nın en güzel ayı... Portakal çiçeklerinin kokusunun hakim olduğu sokaklar yaza bir merhaba dedikten sonra birkaç hafta da baharda kalındığı için hava da hem çok sıcak olmuyor. Adana'dan konu açıldı madem; Çukurova'yı anlatan yazarları unutmak olur mu... 
Orhan Kemal; Eskici ve Oğulları...
Orhan Kemal Çukurova'yı kelimeleri ile betimlerken kendisinde oluşan etkileri de kahramanlara yer vererek harika bir anlatım sunmakta. Elbette ki sanatsal anlamda kusurları vardır ama durum ve o durumun karakterler üzerindeki etkisini güzel işlediği için okumayı sevdiğim kitapları vardır. Hanımın Çiftliği; yaşanmış bir hikayenin aslında esintisidir. Bir ara ondan da bahsetmek isterim. Çukurova filmlerde de görüldüğü gibi tarım özelliği fazlasıyla ön planda olan bir yer. Tarım işçileri, toprak sahipleri, hasatlar romanlarda işlenirken aslında sarı sıcak yazların gölgesinde insanların hikayesi anlatılıyor.
Eskici ve oğulları harp sonrası Topal Eskici ile iki oğlunun ayakta kalabilmek için verdikleri mücadeleyi anlatmakta. Hayat zordur, 1960'lı yıllarda tarımda sanayileşme başlarken ırgatlığın zorluğuna sıklıkla yer verilir. Eskici ile oğullarının özlemleri, hayalleri vardır. Ancak en aşağıdan hayata başlarken yukarı çıkabilmek ve en önemlisi aileyi bir arada tutabilmek zordur. Savaş gazisi Topal Eskici köyden Adana'ya göçmüş bir eskici dükkanı açıp orada oğullarıyla çalışmaya başlamıştır. Geçim zordur ve eldeki para üç aileye yetmemektedir. En büyük oğul işsiz kalıp baba yanına gelince daha da zor günler gelmiştir. Eskici çocuklarına söz hakkı tanımaz, gelir yetmedikçe saldırgan ve sinirli davranır. Oğulları ise bu baskıdan kurtulmak için pamuk toplama işine başlar. Ancak işler yine ters gider dönüş Eskicinin dükkanı olur.
Kahramanlar; eskici, karısı ve onların oğulları(büyük oğul Mehmet, küçük oğul Ali), Mehmet'in karısı, Zeliha(evin küçük kızı), sonradan Zeliha'nın eşi olacak Ünal, Zeynep, Ayşe ve Cavit...
 
Altını çizdiğim notlarım,
 
"Büyüklük taslamak kendini bilmeyene yakışır."
 
  "Az sonra doğacak güneş hayattı, odunsuz kömürsüzlerin sahibiydi."
 
            "Ekmekten, sudan aziz olan uyku, sabah uykusu..."
 
Beklerim yorumlarını... Mutlu haftalar!!!

9 Ekim 2018 Salı

BULUTLARA DOKUN

 
Bir fotoğraf hikayesi;
 
"Zamanı durdurma oyunu oynayalım mı? "
"Nasıl?"
"Gözlerini kapat ve olmak istediğin yerde olduğunu düşün. Kalbinin en derinlerinden gelen bir istekle... Sadece hayal etme, gerçekliğine inan. Bekle! Gözlerini açmadan ilerle. Duymak istediğin sen, senin yol göstericin olsun. Adım adım ilerle. Koşma... O zaman şüpheye düşersin. Yaşamak için çabala!"
"Nasıl?"
"Gülümse. Tebessümündeki hüznü dağıt bir çeşit kandırmaca oyan demiyorum sana. Gerçekten gülümse! Fark et çevreni. Hisset yaşamı. Gökyüzüne bak. Çocukken oynadığın oyunlar gibi; en son ne zaman bulutları sevdiğin yüzlere benzettin?"
"Hatırlamıyorum..."
"Hatırlamak için unutmak gerek; sen
 unuttun mu ki?"
"Belki de unutmuşumdur. Koyu lacivertin yasemin kokusunda çocukluğum bir köşe de beni izlerken düş görüyorum. Ellerimi uzattığım gökyüzündeki bulutlara bir bir dokunuyorum."
"Düş ile yaşam arasındaki o ince çizgi kimi zaman gerçekleri dile getirirken kimi zaman ise ruhunun dilini duymanı sağlar. 
Şimdi derin bir nefes al ve gözlerini aç; bakmak için gerçekten görmek için... Gördüğün her bir detayı aklına yer edindir en güzel anıların olmasa dahi en değerli anıların olması için... Ellerini uzat, hayal etmekten korkma!!!"
 


5 Ekim 2018 Cuma

TÜRK KAHVESİ MOLASI


          Bugün dünya gülümseme günü imiş... Güne gülümseyerek mi başladınız yoksa düşünceli mi? Ben gülümseyerek başladım ki normalde sabah insanı değilimdir daha çok ikindi vakti insanı 😊 böyle deyince de biraz alışılmış olmuyor ama okulum lise de üç buçukta biterdi belki oradan kalma bir mutluluk alışkanlığı! Seviyorum üçten sonrasını ve Cuma günlerini. 

           Pazartesi öncesi moral depolaması gibi. Pazartesi sil baştan alışkanlık deryasına dalma vakti çünkü. Ertelememek gerek, uygun zamanı beklemek gerek o ayrı da bu hafta bunu anladım. Ertelediğim yarına bıraktığım ne varsa yarın da öteye gittiler. Sonrası ise daha büyük meşakkat. Gülmeyi hatta kahkaha atmayı , ağlamak istiyorsak ağlamayı kısaca yaşamayı ertelemeden sevmek gerek. Sevgi kadar değerli sevgi kadar anlamlı bir duygu zamana yenik düşmemeli. Kahve fotoğrafı geçen haftadan beraber kahve icerken zamandan keyif aldığım yegane insanlardandir kendisi 😊sizlerde her anın değerini sevdiklerinizle onları unutmadan gülümseyerek hatırlayarak anılarımızı paylaşmak isterseniz beklerim yorumlarınızı... 
    
      Bir cuma molası olsun 😊